Było powiedziane w filmie - żeby żaden inny facet jej nie zobaczył. Kobietę w islamie może roznegliżowaną oglądać tylko jej mąż.

Mało tego... nie tylko nie mogli zobaczyć kobiety roznegliżowanej ale czasami nawet twarzy. Przebywając w Arabii Saudyjskiej miałem do czynienia z sytuacją, że dwoje przyjaciół (mężczyzn) nie widziało twarzy żony, drugiego z nich. Na "imprezach" siadały one w osobnych pomieszczeniach a kiedy spotykały się z mężczyznami, zasłaniały twarz. To jest straszne... Dodam, że nie byli to Saudyjczycy (gdzie taka restrykcja jest normą) a byli Hindusami.

Przyjmij jednego z uchodźców, on Cię na pewno oświeci. Wiem, jestem złośliwy. Więc (lubię zaczynać zdanie od "więc", bo w szkole to tępiono), by stonować wypowiedź: islam to nie jest nasza bajka, nasza w sensie kulturowym, co do wartości i obyczaju, toteż bać się należy. (A drugiego Sobieskiego nie widać!)
Bardzo wysoko oceniłaś ten film - Twoja sprawa, nie sądzę jednak by naprawdę Ci się spodobała tematyka. Więc (znów!), co Cię w nim uwiodło? Czyżby kobiety, wbrew temu co głoszą na prawo i - szczególnie - na lewo, miały w sobie głęboko skrywaną podległość, tyle że wobec religii przemocy? Ciekawym odpowiedzi...